Recent was ik op uitnodiging van het topmanagement van een groot engineering bedrijf in Stockholm waar ik wederom over systeemintegratie heb gesproken. Vanuit mijn achtergrond waar ik de laatste vijf jaar deel heb uitgemaakt van de uitbouw van de groene waterstof sector is het meer dan ooit duidelijk dat systeemintegratie rand voorwaardelijk is om onze energiehuishouding met succes te verduurzamen.
Ook al zitten we nog steeds in de fase van het laaghangende fruit kunnen we wel spreken dat we aan het einde van het begin zitten. Men ziet het huidige systeem kreunen onder de belasting van de huidige productie van zon en wind. Noodkreten in sommige landen van netcongestie of te grote belasting op verkeerde momenten bereiken ons iedere dag.
Het vingerwijzen zie je ook al met opmerkingen “had men dit niet kunnen voorzien”. Allemaal waar alleen vergeet men dat de gevolgen van verandering altijd sneller komen dan men verwacht. Het succes van zon en wind werd vijftien jaar geleden nog weggelachen door zowat alle grote energiebedrijven uitgezonderd dan bedrijven als Ôrsted of EDP.
We dienen vooral nu vooruit te kijken en te leren, van onze historische fouten maar vooral meer anticiperen, lees modellen bouwen, en in scenario’s werken.
In het nieuwe Entso-e rapport wordt goed omschreven wat de randvoorwaarden zijn voor bijvoorbeeld integratie van waterstof in de keten;
Locatie: de bouw van productie en opslag van waterstof zorgen ervoor dat men op voorhand beter dient na te denken waar de beste locaties zijn om dergelijke investeringen te doen. Overheden zijn hier te passief in momenteel ook al zijn er wel al logische plaatsen zoals industrie clusters, havens en gebieden op zee dicht bij de windmolenparken.
Overheden stoppen vaak bij het financieel ondersteunen van projecten onder het mom van we kunnen het overlaten aan de vrije markt. Naar mijn mening is dit niet alleen naïef maar quasi onmogelijk gezien sommige investeringen voorbij de mogelijkheden gaan van de commerciële marktwerking.
Slimme regelgeving en marktontwerp; Regelgeving op maat van de technologie maar vooral geintegreerd. Er wordt vandaag in subsidieland veel te veel per technologie gedacht en de gevolgen zien we nu. Ontwikkelaars werden zo automatisch gedwongen in hokjes denken en hoeven zo geen kennis op te bouwen over de integratie van hun project op de marktwerking.
Zeker voor zon en wind maakt men al een kleine twintig jaar dezelfde fout door halsstarrig vast te houden aan wat men kent of gezien heeft bij de buren. Duitsland als gidsland is ooit begonnen met het bekende feed-in tarief alleen had men na enkele jaren moeten overgaan naar slimmere vormen van subsidie.
Natuurlijk is het nooit te laat en zien overheden nu dat marktwerking niet altijd van zelf opgang komt. De verslaving van onze economie en bij uitbreiding de ganse samenleving aan fossiele grondstoffen is nog harder dan men denkt. Logisch toch als men bedenkt dat we sinds de industriele revolutie die begon in Engeland in de 18de eeuw nooit iets anders gekend hebben. Verbranding zit diep in de gewoonten van de mens en pas nu zien we de kwalijke gevolgen van deze rudimentaire vorm van energie produceren. Op de evolutie ladder is de mens dan ook nog maar net uit zijn berghut gekomen en de zogenaamde beschaving is vandaag eerder beperkt tot de steeds snellere ontwikkeling van ICT applicaties.
Flexibiliteit; één van de sleutelwoorden in onze energiehuishouding van morgen, deze staat op spanning met de huidige energiebehoefte die vooral altijd energie voorradig wilt hebben en de zware industrie liefst ook basislast. De afname flexibel maken is één van de grote uitdagingen.
Ook de uitdaging om veel minder energie te gaan gebruiken waar zowat iedereen het mee eens is staat vandaag enorm onder de druk. Alleen al met de komst van Crypto en nu AI gaan we tientallen percenten extra elektriciteit nodig hebben wat haks staat op het objectief. Spelregels zijn meer dan ooit nodig voor men nieuwe uitvindingen los laat op acht miljard mensen.