Vorige week volgde er weer een aankondiging van de sluiting van een gascentrale, ditmaal deze in Drogenbos. De grootte op zich is van minder belang gezien deze centrale al niet vaak meer werkte, maar toch, meer dan 400 MW, die weer uit onze totale productiecapaciteit gaat, is niet verwaarloosbaar. Zeker niet als er twee kerncentrales zijn stopgezet wegens mogelijk technische mankementen (de inmiddels beruchte luchtbelletjes in het reactorvat die al dan niet onderhevig zouden zijn aan slijtage door straling).

Aan de andere kant moet men begrijpen dat er in Noordwest-Europa gewoon te veel productiecapaciteit staat en de komende jaren komen er in Nederland bijvoorbeeld nog bij. Bij onze noorderburen zullen bedrijven als Essent of Electrabel niet echt blij worden met het vooruitzicht met weer meer capaciteit waar geen vraag naar is (zeker niet als men zelf ook nog eens eigenaar is want begin maar met versneld afschrijven).

Door de implosie van de groothandelsprijzen voor elektriciteit sinds de tweede helft van 2008 met zowat de helft (van meer dan € 80 naar € 40 per MWh), valt er voor producenten in onze sector alleen maar verliezen op te stapelen. Een uitzondering kan men maken voor de afgeschreven kerncentrales gezien deze aan een lage kost kunnen produceren of kolencentrales die vandaag (nog niet) getroffen worden door een realistische CO2-kost door de ineenstorting van het ETS-systeem.

De communicatie van zowel de manager van de BASF plant in Antwerpen of zelfs de federatie Febeliec komt zo wel ongeloofwaardig over. Ze waren er als de kippen bij om de recente lichte stijging van de groothandelsprijzen aan te grijpen om het verschil met de Duitse energieprijs weer te geven. Men vergeet er gemakshalve wel bij te vermelden dat de Duitsers het meest voor hun elektriciteit betalen in Europa. De bijna 30 eurocent per KWh vergeleken met de 21-23 eurocent per KWh in de Benelux kan men bezwaarlijk oneerlijk noemen.

Het tarief waar deze mensen naar refereren slaat op het gunsttarief dat de grootverbruikers in Duitsland ontvangen door hun vrij te stellen van zowat alle taksen en anderzijds ook door het vernieuwde grootschalige gebruik van bruinkool. De manager van BASF pleitte dan maar voor een versnelde aansluiting met Duitsland, een hoogspanningslijn staat trouwens op de planning maar dit soort lijnen zijn niet populair bij de lokale bevolking.

Die rechtstreekse aansluiting met Duitsland is trouwens niet alleen een goed idee, maar ook noodzakelijk binnen een Europees supernetwerk van de toekomst. Alleen de motivatie om dan maar goedkope Duitse stroom binnen te krijgen is enigszins simplistisch. Natuurlijk produceert Duitsland nog goedkope bruinkool elektriciteit, maar hoe lang nog? Zodra de echte CO2-kost in de markt zal geïntroduceerd worden kan men al deze centrales weer sluiten en terug op gascentrales gaan draaien die een marginale kost gaan hebben van meer dan € 55 per MWh. Dit is trouwens voor BASF in Antwerpen ook goed daar ze zelf ook een 400 MW gascentrale (als ik mij niet vergis uitgebaat door Electrabel of toch in het verleden) op hun site hebben, maar die vandaag ook moeilijk rendabel kan draaien ondanks het feit dat men dan geen transportkosten betaalt wanneer de opgewekte elektriciteit lokaal gebruikt wordt.

De geloofwaardigheid van de grootverbruikers heeft met deze onhandige communicatie een behoorlijke deuk gekregen en dat is niet goed. Want ze hebben wel een punt dat Europa er voor moet zorgen dat binnen de unie alle grote bedrijven kunnen rekenen op eenzelfde prijs. Dat wil niet nog niet zeggen een lage prijs, maar een die rekening houdt met zowel hun belangen als de bredere maatschappelijke milieubelangen. Een volgende Europese commissie zou werk moeten maken van een lange termijn stabiele energieomgeving voor onze grootindustrie, maar zonder dat men teruggrijpt naar kortetermijnoplossingen zoals meer bruinkool gebruiken (ook omdat toevallig de kolenprijs in elkaar is gestuikt doordat onze Amerikaanse vrienden nu massaal op schaliegas zijn overgegaan).

De echte oplossing blijft toch het introduceren van de echte en volle kost van CO2 in de productie van onze goederen en het gebruik in onze huishoudens. Het verbruik van energie algemeen moet drastisch naar beneden en dat kan alleen maar als de prijsdruk hoog genoeg is zodat mensen er zuinig mee om zullen gaan. Ook de luchtvaartindustrie zal ingrijpend gaan veranderen zodra men deze kost gaat meerekenen en eigenlijk weet iedereen ook dat dit moet.