Dat we voor een moeilijke winter staan in België is voor iedereen wel duidelijk als je iedere dag de media volgt.  Nu moet je zeker niet alles geloven wat geschreven wordt, maar de bevestiging dat Engie nu ook kijkt naar stroomschepen als mogelijke deeloplossing voor het stroomtekort in België bevestigt eerder het probleem dan de oplossing.

De nood is hoog en de redding is jammer genoeg helemaal niet nabij. Dat kan dan ook niet want in onze sector kosten dingen tijd, of het nu nieuwbouw is van centrales of het bouwen van netwerken. Jaren zal het duren eer België terug een betrouwbare en liefst duurzame nieuwe energiemix heeft.

De huidige winteroplossingen stemmen niet tot blijdschap en geven vooral een acuut gebrek aan van jarenlange verwaarlozing van onze sector en een overheid die eigenlijk niet weet wat de toekomst moet brengen.  Nu is België bij de kampioenen wat betreft het vooruitschuiven van structurele problemen.  Neem maar de vele staatshervormingen die het land niet echt goed gedaan hebben en de efficiëntie zelfs op vele vlakken slechter heeft gemaakt.

Dat is zeker het geval met onze sector die behoefte heeft aan een krachtig beleid onder de leiding van één regering en niet zit te wachten op een situatie waarin een klein land als België met 11 miljoen inwoners vier energieministers heeft.

Terug naar de orde van de dag, want die ging of gaat over stroomschepen als mogelijke kortetermijnoplossing.  Dat ook deze oplossing ons niet gaat helpen de komende twee of drie maanden moge duidelijk zijn want zo snel lukt het ook weer niet.  De grootste stroombootverhuurder zit in Turkije en kan wel boten vrijmaken, maar dat duurt toch enige tijd.

Dat de meeste van de stroomboten in de wereld gebruikt worden in oorlogsgebieden of ontwikkelingslanden zou onze regering toch tot nadenken moeten brengen en wellicht tot enige zelfreflectie aan kunnen zetten.  Dit onderwerp gaat met een beetje geluk de verkiezingen van mei beïnvloeden. Hopelijk dwingt de situatie deze winter dat men beslissingen moet nemen welke het land terug op de kaart kan zetten.

De verkettering van kernenergie is begrijpelijk in de tijdsgeest na Fukushima maar onterecht, want er sterven nog altijd driehonderd keer zoveel mensen door bijvoorbeeld steenkool.  Om nog maar te zwijgen van de uitstootproblemen die zwaar bijdragen aan de klimaatopwarming welke vooral de luchtkwaliteit om zeep helpen. 

De paradox is dat in een duurzame energiemix kernenergie ook in de toekomst een prominente plaats kan hebben op voorwaarde dat de techniek nog verbetert en het eigendom in eigen publieke handen blijft.  De Belgische situatie is verre van ideaal als zowat heel je energiehuishouding van één buitenlands bedrijf komt(Engie), ook al hebben zij zeer capabele mensen in dienst.  De verantwoordelijkheid van een land kan en mag nu eenmaal niet door een bedrijf gedragen worden en dat is nu wel het geval.

De overheid dient te beseffen dat de overgang naar een duurzame energiemix zonder uitstoot een te grote uitdaging is voor de privésector, die natuurlijk wel een heel belangrijke partner kan en moet zijn hierin.