Nu energie op dit ogenblik bijna gratis is door enerzijds de huidige gezondheidscrisis die zorgt voor minder vraag en anderzijds teveel van het verkeerde aanbod mag men zich terecht de vraag stellen of dit slecht nieuws is voor de klimaatdoelstellingen van 2030.
Op korte termijn niet want de afname van de vraag zorgt voor een tijdelijke verlichting van veel steden die gebukt onder de smog al decennia hun naasten bijna niet meer zien. De natuur herleeft tijdelijk en dat is goed te zien in steden zoals Venetië, Peking, New Delhi, etc. De dieren bevinden zich terug op plaats waar ze al jaren niet meer te zien waren en in India zien ze op 200 kilometer afstand terug het Himalaya gebergte nadat deze decennia lang verdwenen was in een dikke lag smog.
Dat dit tijdelijk herstel naar het normale wellicht van korte duur zal zijn staat in de sterren geschreven, nu het virus op zijn terugweg lijkt neemt de economische activiteit terug toe, die vandaag vooral op fossiele brandstoffen zijn groei vindt, en zijn overheden allang blij. De korte termijn is en blijft koning ondanks alle lange termijn akkoorden.
De vraag om deze crisis te gebruiken om ineens een duurzame omslag te maken en versneld afscheid te nemen van verstikkende technologie die mens, natuur en dier letterlijk ziek maakt is groot. En toch zal deze crisis net het tegenovergestelde kunnen bewerkstelligen namelijk een vertraging van de verduurzaming.
Het gat in de begroting dat geslagen wordt door deze gezondheidscrisis is enorm en het vele geld wordt paradoxaal vooral gepompt in juist die oude economie waar men afscheid van wilt en moet nemen.
Gezien je geld maar één keer kan uitgeven dient iedereen te begrijpen dat de vertraging die we dit jaar zien in de verduurzaming in bijvoorbeeld onze elektriciteitsproductie er één is die nog vele jaren zal doorwerken.
Komt daar bovenop dat zowat iedere fossiele grondstof aan spotprijzen op de markt wordt gegooid door die producerende landen die rekenen in hun begroting op de inkomsten ervan. Buiten Noorwegen zijn er maar bitter weinig olie en gas producerende landen die deze door toeval ontstane baten uit hun begroting houden of ze in ieder geval te sparen.
Al deze landen zitten in een perfecte Catch 22 ook al hebben ze theoretisch waarschijnlijk niets tegen het verduurzamen alleen betekent dat voor vele van die totalitaire regimes ook het einde gezien ze hun bevolking vaak tevreden houden met oliedollars.
Voor ons land is afscheid nemen van de oude economie die vooral draait op fossiele grondstoffen echter een enorme kans gezien we zelf geen natuurlijke bronnen hebben waaruit we bijna gratis kunnen putten. Dat we jaarlijks voor meer dan 10 miljard Euro aan fossiele brandstoffen moeten importeren betekent ook dat elke omslag naar eigen geproduceerde energie een besparing betekent op het saldo van de nv België.
Naast de opwek van de reeds gekende groene stroom productie uit zon en wind kan België investeren in de productie van bijvoorbeeld groene waterstof op grote schaal. Natuurlijk zullen we nog decennia lang afhankelijk blijven van import, maar zonder alternatieve brandstoffen zoals waterstof is een succesvolle transitie vandaag zeer moeilijk te bereiken.
Natuurlijk is de zoektocht naar een vaccin tegen Covid-19 belangrijk, maar het investeren in onderzoek naar oplossingen om naar een duurzame economie te gaan die goed is voor mens, dier en milieu is nog een veel grotere uitdaging en prioriteit.
Pandemieën komen en gaan maar we hebben als mensheid nog maar één kans om de fouten van het verleden definitief te corrigeren. Een relanceplan waarvan er nu velen circuleren is slechts voor de korte termijn als we daarin geen keuzes maken voor een resoluut nieuw economisch model dat gebaseerd is op duurzame groei in plaats van absolute groei.