Op regelmatige tijdstippen wordt de wet op de kernuitstap van 2003 in vraag gesteld. Meestal één tot twee keer per jaar verschijnt er een studie van één of andere belangengroepering die pleit voor een verlenging van de levensduur van de Belgische kerncentrales.
Recent kwam het Belgische Verbond van Ondernemingen (VBO) naar buiten met een dringende oproep om in ieder geval enkele kerncentrales langer open te houden dan voorzien gezien anders de bevoorradingszekerheid volgens hun in gedrang zou komen. Tevens zouden de prijzen gaan verhogen. Dat vele lobby groeperingen deze mening delen is wellicht ook nog weinig verrassend, alleen lijkt me dit een enigszins achterhaald thema.
Nu is het een klassiek gegeven dat als je de gemeenschap wilt overtuigen van je gelijk het essentieel is om consequent keer op keer dezelfde boodschap te blijven herhalen. Dit wilt echter nog niet zeggen dat de boodschap zelf correct is. Zo iets heet lobbyen. Pleiten voor je eigen belang is des mensen en een gezonde kritische geest kijkt daar onmiddellijk door.
Over de inhoud van de boodschap zijn vele woorden geschreven en ook nu lijkt me enige duiding op zijn plaats. Wat onze zogenaamde “hoge” prijzen betreft voor onze bedrijven in vergelijking met de landen om ons heen is de realiteit behoorlijk anders dan wordt geschreven. Buiten enkele bedrijven waarvoor elektriciteit een primaire bron in hun bedrijfsproces is (lees ze verbruiken extreem veel elektriciteit) zoals Umicore, zijn onze prijzen voor de bedrijven gewoon competitief. Men vergeet er gemakkelijks halve meestal wel bij te zeggen dat de prijzen sinds 2008 meer dan gehalveerd zijn op de stroombeurzen en deze daarom zwaar onder de kostprijs worden verkocht.
Als je de gemeenschap probeert te overtuigen en een deel van je feiten niet correct zijn, dan gaat de rest van je verhaal ook verloren. Terwijl men pleit voor het langer open houden van de kerncentrales geven ze net over de grens jodium pillen (in Aken) daar de schrik er goed in zit met scheurtjes centrales die decennia oud zijn.
Zoals gezegd vindt ik het blijven hameren op dezelfde problemen met dezelfde argumenten een teken van zwakte daar men blijkbaar alleen het probleem blijft aankaarten maar geen lange termijn oplossingen heeft. Natuurlijk kan zon en wind alleen niet de oplossing brengen en nee ook niet onze kerncentrales vervangen, maar dat betekent niet dat je als belangrijkste werkgeversorganisatie van België toch wel iets verder moet kunnen komen dan aan de Klaagmuur staan en dan maar voorstellen dat het status quo het best haalbare is.
Ook ik bevestig dat de kerncentrales langer open zullen moeten blijven, maar ook voor andere redenen. De 14 jaar die is voorbijgegaan sinds Verhoftstadt 1 de kernuitstap heeft goedgekeurd is verlopen zonder iets in de plaats te zetten. De hoop dat de private sector door de liberalisering de sluiting van alle kerncentrales wel even zou opvangen, is definitief vervlogen. En nog heersen de struisvogels met de hoop dat men het probleem nog een keer naar een volgende regering kan duwen. Net zoals met de pensioenbom rot het probleem rustig verder door en zijn de verantwoordelijken al lang gevlogen naar betere oorden als deze gaat barsten.
En toch heeft het geen zin om defaitistisch in een hoekje te gaan zitten gezien het nooit te laat is. Vasthouden aan de wet van 2003 op de kernuitstap is een must maar men moet tegelijkertijd er voor zorgen dat enkele kerncentrales in een aparte structuur verder kunnen werken. Zo kunnen de inkomsten voor de toekomst gebruikt worden (ook ik blijf op dezelfde nagel slaan :)).
Vorige week gaf ik zelf aan in een opiniestuk in De Tijd dat onze sector niet alles kan oplossen, natuurlijk kunnen we onze elektriciteitsproductie maximaal vergroenen, maar dan blijft men voorbijgaan aan het echte probleem. Geert Noels schreef het een week geleden ook in een opiniestuk in De Tijd. Willen we de vervuiling, uitstoot van broeikasgassen en welvaart voor iedereen oplossen dan moeten we de groei onder controle krijgen. Jaarlijks vraagt de wereld voor 2% meer energie gegeven de bevolkingsgroei(80 miljoen+ per jaar) en de betere welvaart voor iedereen.
De beste garantie voor ons klimaat is er voor zorgen dat we onszelf onder controle krijgen, of het nu de dramatische aangroei is van mensen in Afrika of onze eigen consumptie het komt allemaal op hetzelfde neer. We moeten minder gaan consumeren met veel minder mensen op termijn. Een moeilijke boodschap voor politici maar wel één die eerlijk is, het is wachten op een volgende generatie die niet anders gaan kunnen dan deze eerlijkheid te hanteren als standaard. Techniek tot wat velen zeggen kan niet alles oplossen.