Mijn jaarlijkse energiecongres (European Power Generation) vond deze keer plaats in Wenen na de laatste vijf jaar in Praag te hebben plaatsgevonden. Ook al is de plaats van ondergeschikt belang, voor zo'n congres is de centrale ligging wel van belang (ook veel directe vluchten om zo uitstoot tot een minimum te beperken). Op zich is het altijd een dubbel gevoel of het wel noodzakelijk is om drie dagen met je collega's uit de industrie te gaan samen zitten.
Opvallend was bijvoorbeeld wel dat dit congres er in geslaagd is om samen al in 2010 te voorspellen wat er vandaag gebeurt in onze industrie. Nu is dat te relativeren want het niveau van detail op enkele dagen is simpelweg niet groot genoeg om dit in je eigen bedrijf/sector direct als actiepunt te kunnen laten opnemen.
Waar vijf jaar geleden duurzaam hoogstens in 1 of 2 presentaties terug kwam, staat deze nu volledig centraal. Zowat alle sprekers (meer dan 30 van overal uit Europa en enkele van buiten Europa) spraken wel kort of lang over de duurzame energie wende. Zowat iedereen is het er wel over eens dat er onverwachte bijeffecten zijn met de opmars van wind (en zon) op de energiemarkt. De wisselvallige output van deze energiebronnen heeft een veel grotere impact op de groothandelsmarkt en de netwerken dan enkele jaren geleden gedacht.
De historische spelers gaan wel zeer kort door de bocht door te zeggen dat zowat alle problemen te wijten zijn aan de opmars van duurzame energie. Is het niet de subsidie dan is het wel de impact op de stroombeurs. Er wordt nog wel te weinig in oplossingen gedacht, maar een van de veel terugkomende opmerkingen was dat duurzame energie gewoon onderdeel moet worden van de energiemarkt (lees zonder subsidies). Een aantal experts zeiden er gelukkig ook wel bij dat dit pas kan wanneer het huidige ETS-systeem opnieuw gaat functioneren.
Dat de duurzame energiemarkt nu al een impact begint te hebben kan men ook positief bekijken, we hebben ook geen andere keuze dan naar een CO2 neutrale energiehuishouding te gaan, maar de weg erna toe brengt groeipijnen en verrassingen met zich mee. Ik heb met een paar afgevaardigden van grote energiebedrijven gesproken en voorgesteld dat ze samen met onderbouwde oplossingen dienen te komen die ook voor de politieke wereld aanvaardbaar zijn of in ieder geval begrijpbaar. Als onze eigen sector met zijn eigen experts(inclusief degene die binnen de academische wereld werken) niet in staat zou zijn om oplossingen aan te bieden (onderbouwde) dan kan volgens mijn niemand dit.
Een ander onderwerp wat mij is bijgebleven is dat 'demand response' zijn plaats begint in te nemen in Europa (landen als Engeland, Frankrijk, België, Zweden, etchebben deze al enige tijd of onlangs in gebruik genomen). Dat efficiëntie een belangrijke weg is naar een groenere toekomst weet ondertussen wel iedereen ook al moeten we eerlijk blijven dat ook hier de weg niet eenvoudig is(en lang zal duren). Grootste voordelen liggen toch in onze gebouwen en de privéhuishoudens (en kleine bedrijven), en het potentieel van wel 40% minder energieverbruik maakt van dit deel een heel belangrijke doelstelling. Natuurlijk gaan we de 40% nooit halen binnen deze generatie, maar we zouden wel moeten mikken naar 30%.
Ook interessant waren de bijdrages over het potentieel van slimme netwerken waar ICT een belangrijke rol in zal spelen, ook 'demand response systemen' hebben hier trouwens behoefte aan dus hoe meer slim netwerk hoe groter de impact van 'demand response' kan hebben. Deze week heb ik trouwens ook het voorrecht om te spreken in Brussel (Living Tomorrow) over de toekomst van energie binnen een slim netwerk conferentie en zal ik daar ook kunnen bevestigen dat er inderdaad veel positieve zaken gebeuren in dit onderdeel.
Ook opvallend was het pleidooi van een van de grote energiebedrijven om naar een goed functionerend ETS-systeem te gaan met de bijbehorende correcte prijs. Op mijn vraag wat dergelijke prijs dan zou moeten zijn werden er toch bedragen van 100 tot 120 euro uitgesproken. Dat dit werd uitgesproken door een grote producent in onder andere kolencentrales is toch wel opvallend zeker daar deze alleen maar kostefficiënt kunnen werken zolang de CO2 kost op het huidige lage niveau blijft.
Ondanks de huidige (voor een deel terechte) kritiek van de Margritte groep (12 grootste energiebedrijven van Europa) hoop ik dat mijn boodschap zal landen want anders vrees ik dat sommige van hun het einde van dit decenium wel eens niet meer zullen halen. Tussendoor heb ik online ook nog de saga gevolgd met Electrawinds en begin ik dit toch een beetje een knoeiboel te vinden. Zoek een oplossing en communiceer deze, maar gooi niet iedere proefballon in de lucht (natuurlijk heeft de sector het moeilijk, maar heeft dit er nog wel iets mee te maken?).
Positief was ook de bijdrage van een van de grootste financiële instituten van de wereld die zei dat ze klaarstonden om massief te investeren in onze sector (of hun klanten bijvoorbeeld zoals de pensioenfondsen). Als de overheid (Europa met een systeem, de lidstaten moeten ophouden met het zelf te proberen want zowat alle landen die aanwezig waren vonden hun systeem een knoeiboel) er in slaagt om nu een stabiele Europese regelgeving samen te ontwikkelen met de industrie dan kunnen we onze duurzame omslag ook gefinancieerd krijgen. Meer volgt over de bevindingen op het EPG jaarcongres.