Dat de klassieke energiebedrijven niet echt blaken van gezondheid of toch in ieder geval gekwetst zijn is een open deur intrappen. Na de verklaringen van Lampiris komt nu een van de traditionele partijen met een opvallende zet door een (mogelijke) beursgang aan te kondigen. Het gaat hier over een dochtermaatschappij van EDF genaamd EDF Luminus die in België de nummer twee is. Komende vanuit een monopolie positie in 2003 zijn ze erin geslaagd om hun historisch marktaandeel te behouden zijnde 20 %.
Op een omzet van meer dan 3 miljard euro werd vorig jaar nog een winst geboekt van 10 milljoen euro. Dat de aandeelhouders hier niet gelukkig mee zijn moge duidelijk zijn, maar zoals deze week ook door de Vlaamse regelgever gezegd flirten zowat alle leveranciers met het absolute nulpunt qua marge. Dat dit geen houdbare situatie is zal iedereen begrijpen en we zullen binnen dit jaar al de eerste veranderingen zien.
Of de aangekondigde beursgang op zo'n moment als serieus moet gezien worden valt af te wachten, maar de timing blijft toch zeer bizar. Het wordt nog vreemder als je de reactie ziet van de minderheidsaandeelhouder zijnde een aantal gemeenten die volledig tegen een beursgang zijn op dit ogenblik, maar gewoon aan EDF hun aandelen willen verkopen. Het ene is trouwens even bizar als het andere want de waardering op dit ogenblik is dermate laag dat een verkoop of beursgang met zware verliezen voor de aandeelhouders zal gepaard gaan.
Waarschijnlijker is dat de aandeelhouders onderling niet meer met elkaar praten en eigenlijk oorlog aan het voeren zijn. Op een moment dat onze sector aan het bloeden is lijkt me dit niet erg verstandig want je hebt nu focus nodig. Jammer dat de sector en een van zijn spelers zo tijd verliezen om orde op zaken te stellen. De sector dient dringend samen te komen om als een stem naar buiten te treden zodat men in de externe wereld begrijpt dat we met vuur aan het spelen zijn.
Energie is net als water en voedsel een basisbehoefte en geen middel, maar een doel op zich. De Vlaamse regelgever Vreg meldt dat er nooit zoveel leveranciers zijn geweest en er nog constant bijkomen die dan vooral onderling klanten van elkaar afsnoepen. Gezien GDF/Suez en EDF Luminus zowat 70 % van alle klanten hebben (in volume trouwens fors boven de 80 %) moeten alle anderen (meer dan dertig) de 30 % onder hun verdelen.
Dat een bedrijf als Direct Energie uit Frankrijk met hun merk Poweo op de Belgische markt beginnen kan bijna niet gestoeld zijn op een zogenaamde bottom-up analyse want dan zouden ze er gewoon niet aan beginnen. Een markt zonder marge is geen markt. Dat ze het toch doen kan alleen maar het resultaat zijn van een top down benadering waarin men zegt we moeten uitbreiden naar andere landen om ons merk te verstevigen en onze bedrijfswaarde zo vergroten. Gezien de kosten voor de baten komen als je een nieuwe markt betreedt zullen ze snel wakker worden want er zijn alleen maar kosten (gezien de Vlaamse regelgever zelf bevestigt dat de marge het absolute nulpunt nadert).
Verder ziet men in de PV markt een aanvang van consolidatie daar wij nu geregeld aanbiedingen krijgen om grootschalige bedrijven parken over te nemen. Begrijpelijk trouwens want de financiering van deze grote parken is zo opgesteld dat de cash in de laatste jaren valt. Dat betekent dus dat je grosso modo al 15 jaar zit te wachten alvorens je zelf als investeerder een rendement begint te krijgen (buiten dan eventuele intresten van achtergestelde leningen).
Dat we alleen al in Vlaanderen 2,5 GW PV op daken hebben waarvan zeker 800 -1000 MW zakelijk is hebben we het laatste nog niet gezien. Voor ons bedrijf, dat reeds een behoorlijk aantal PV parken in zijn portefeuille heeft, wellicht een opportuniteit op voorwaarde dat de prijs redelijk is en vooral dat de aannames gestoeld zijn op defensieve zekerheden. De degressiviteit van de PV panelen is een onbekende (op termijnen van twintig-dertig jaar), maar de zekerheid van goedwerkende omvormers over dezelfde termijnen wellicht nog een groter punt van aandacht.