De aanstaande verkiezingen van 10 juni brengen het energievraagstuk blijkbaar nog meer op de voorgrond.  Hopelijk blijft het deze keer niet bij goede voornemens want sinds 2002 heb ik al enkele verkiezingen meegemaakt en steeds werden er vlak voor interessante voorstellen gedaan over een goede liberalisering en een lage energieprijs.  Vorige week kreeg ik ook weer de vraag of ik via enkele voorbeelden kon aantonen dat de liberalisering mislukt is, op zich niet moeilijk maar een begrijpbaar voorbeeld zonder 100.000 woorden nodig te hebben is al moeilijker. 
Als voorbeeld gebruikte ik mijn eerste klant die in januari 2002 een contract had afgesloten in België.  Deze grootverbruiker had van mijn bedrijf(WattPlus toen) een aanbieding gehad van 47 €/MWh piek(dag) en 18€ dal(nacht).  Deze zelfde grootverbruiker zou vandaag in piek meer dan 80-85€ betalen en 40-42€ dal(nacht).
Dit is grosso modo een verdubbeling ten opzichte van vijf jaar geleden.  Het is dan ook logisch dat de grootverbruikers in de Benelux kreunen onder de elektriciteitsrekening.   Nu wil ik hier geen lans breken voor de grootverbruikers maar als je kijkt naar de productiekost in België om elektriciteit op te wekken ten opzichte van 2002 dan klopt er iets niet.   Gezien ongeveer 63% kernenergie is(55% Belgisch en de rest import uit Frankrijk) zou vooral het resterend gedeelte een impact op de prijs kunnen hebben.  In het restant van 37% zit dan ook nog een deel (oude afgeschreven) kolencentrales waar de prijzen voor steenkool ook niet gestegen zijn zoals deze voor olie en gas.  De reden hiervoor is simpel, het ontbreken van concurrentie op productievlak en het herverdelen van deze productie heeft aan de basis gelegen van deze grote stijging.  Onder andere hiervoor heb ik   een idee laten uitwerken hoe bijvoorbeeld de nucleaire capaciteit kan herverdeeld worden zonder aan het eigendomsrecht te raken.  Indien alle marktspelers een deel van deze capaciteit zouden kunnen kopen dan zou dit een meer eerlijk speelveld betekenen.   De prijs zou weliswaar niet direct dalen maar hij zou zeker stabieler worden en moeilijker te beheersen door één partij.  Het is jammer dat er sinds begin 2000 niks gebeurd is om de liberalisering vooruit te helpen.  Het nalaten om het bestaande productiepark(of de capaciteit) niet te herverdelen heeft ertoe geleid dat alles nog steeds in handen is van één bedrijf.   Er wordt nu(vlak voor de verkiezingen) geroepen dat de winsten van dit bedrijf ongehoord hoog zijn en dat er een taks moet komen op deze winsten.  Dit lijkt me blussen zonder de oorzaak aan te pakken van de brand.  Hopelijk verzand onze energiehuishouding de komende weken niet in een loopgravenoorlog of erger nog partijen die gaan opbieden wie het meest dit of dat is.  Gezien de competitiviteit van ons land op het spel staat is het gewoon het beste dat er de komende zes weken niet meer over dit onderwerp wordt gesproken totdat het stof van de verkiezing is gaan leggen.  Dan kan men daarna vanuit rationele argumenten de juiste stappen nemen om ervoor te zorgen dat we de juiste prijs gaan betalen voor onze energiebehoeften en dat ook het milieu de prijs kan betalen.