Deze week werd zoals verwacht de zoektocht beëindigd van Essent naar zijn strategische partner.  Op zich was het duidelijk dat na het mislukken van de fusie met Nuon Essent naar een internationale partij ging zoeken.  Dat de tweede kamer nu ineens vragen gaat stellen bij een mogelijke verkoop is toch enigszins hypocriet en naïef. Het vele geld zal er zeker voor iets tussen zitten, de gemeenten en provinciën gaan binnenkort op een berg cash zitten en dat steekt natuurlijk de ogen uit van de nationale politiek die behoorlijk in het deficit zitten door onder andere het bespringen in de bankencrisis.  Zelf ben ik ook niet gelukkig met deze nationale uitverkoop maar dan om andere redenen.  De liberalisering had tot doel om voor meer concurrenten te zorgen zodat de eindklant meer keuze zou krijgen en er meer geïnvesteerd wordt.  Door deze verkopen van relatief kleine Europese spelers aan de giganten der aarde gaat dit eigenlijk lijnrecht in tegen dit principe.  Het is duidelijk dat de grote energiebedrijven(uit toevallig de grote landen) nu eenmaal grote cash voorraden hebben die zij terecht gebruiken om uit te breiden.  Het zijn niet zij die in de fout gaan maar de nationale en Europese politieke verantwoordelijken.  Dhr. Boersma en andere Nederlandse bedrijfsleiders hebben de heren in Den Haag duidelijk gewaarschuwd, dat een splitsing van de energiebedrijven een uitverkoop zou op gang brengen.  Splitsing hoeft geen slechte zaak te zijn maar dan had men dit moeten doen voor de markten werden liberaliseert zodat iedereen aan dezelfde voorwaarden van start konden gaan. De oplossing in Nederland om de splitsing toch door te voeren ook al doen andere landen dit niet leidt tot een verzwakking van de nationale energie maatschappijen. Wij weten in België wat het betekent als de volledige energiehuishouding in handen is van buitenlandse privé partijen, hoge energieprijzen en een gebrek aan nieuwe investeringen. Voor Nederland dreigt hetzelfde scenario.  Het is logisch dat als men meer dan 9 miljard betaald voor een bedrijf dat de toekomstige investeringsbeslissingen genomen zullen worden in het land van herkomst. Ook zal men zijn investering willen terugverdienen en dat betekent transfers van winsten, op zich trouwens normaal. Ook zal er een verdere leegloop op gang komen van midden en hoger kader zoals dit steeds het geval is als men de beslissingscentra verhuisd naar het buitenland. De politieke verantwoordelijken dragen een verpletterende verantwoordelijkheid voor deze uitverkoop.