Nederland gaat voor goud en willen hun doelstelling zelfs nog hoger leggen dan het recente verhoogde doel van 55% in Europa.  Nu is het altijd slim om hoger te mikken dan het eigenlijke doel en is hier op zich dus niets op tegen.

Ook de bedrijven actief in de verduurzaming zingen collectief het volkslied bij zoveel aangekondigde ambities.  En de Nederlandse regering voegt ook daad bij het woord door aan te kondigen dat bij deze doelstelling ook een investering hoort, in dit geval zelfs van 60 miljard € tot 2030!

Het lijkt wel de goednieuws show na de recente aankondiging van de Duitse regering om hun doelstellingen en investeringsbedragen nog eens met 50% te verhogen.  Het is trouwens goed besteed geld daar eigen energie of vermeden energie veel beter is dan de huidige import van fossiele brandstoffen die Europa ieder jaar honderden miljarden Euro’s kosten en geld dat jammer genoeg niet naar zo’n frisse regimes gaat.

En toch bezint eer ge begint, wat ik mis is de uitgewerkte en gedetailleerde balans tussen doelstellingen en investeringen.  Natuurlijk is het heel mooi dat Nederland bijvoorbeeld de laatste paar jaar zijn achterstand in zonnepanelen installaties heeft omgebogen in het zijn van zowat wereldkampioen per hoofd en vierkante meter van de bevolking alleen is de balans volledig zoek.

De netwerkbeheerders kreunen nu al van al die fatale energiestromen op hun netten die te pas en te onpas hun geproduceerde groene stroom dumpen op het netwerk zonder ook maar na te denken over zaken zoals efficiëntie.  Zo wordt de goede zonnestroom productie toch eerder een financieel product met een stabiel rendement dan een echte bijdrage te leveren aan de duurzame energiehuishouding.

Het bouwen van vooral grote zonneparken op terreinen zonder lokale afname zorgt voor meer problemen dan oplossingen, de overheid leert wel bij maar het gaat te langzaam.  Net zoals op zee waar de nieuwe windmolenparken moeten aantonen dat ze ook komen met zaken zoals opslag, groene waterstofproductie en dergelijke dient de overheid ook ontwikkelaars op land aan te sporen om hun geproduceerde groene energie efficiënt te gebruiken en zodoende deel van de oplossing te worden.

Terugkomend op de nogmaals verhoogde ambitie van Nederland tegen 2030 is het maar de vraag of men wel de tijd gaat nemen om onderbouwde uitrolplannen te maken alvorens de miljarden te gaan uitgeven.  Onder druk wordt alles vloeibaar maar kwaliteit dient toch boven snelheid te gaan.  Natuurlijk zijn doelstellingen op de horizon belangrijk om zo over de grenzen heen te weten waar we ons aan dienen te houden.  Alleen mis ik de coördinatie tussen bijvoorbeeld de plannen van individuele buurlanden, ieder land presenteert zijn/haar manier om de doelstellingen te bereiken en kijken te weinig of het niet logischer is zaken met elkaar af te stemmen teneinde het ene land meer te laten investeren in een deel van de oplossingen en een ander land in een ander deel.

De laatste tien jaar hebben een explosie van bijvoorbeeld zonneparken gezien in Noord West Europa, op zich bewonderingswaardig dat er in Duitsland meer dan 60 GW zon is geïnstalleerd maar wellicht was het beter geweest dezelfde 60 GW in Zuid Spanje te installeren?!

De nieuwe vraagstukken dienen zich al aan, seizoensopslag wordt nodig als we in de winter geen wind en geen zon hebben, heeft men wel een Europese visie hierop, wat zijn de landen die logisch meer investeren in opslag dan anderen?  De versplintering van investeringsbudgetten zijn een gemiste kans, één Europees budget die alle investeringen in de hoofdassen op zich neemt zou een veel betere strategie zijn.  Windmolens plaatsen op land is dan misschien wel een doelstelling het is toch een gemiste kans dat we de Europese kustlijn niet eerst gebruiken alvorens in het binnenland te beginnen waar veel minder wind en dus rendement is.

De grotendeels mislukte top in Glasgow drukt ons op de feiten dat vanuit de politiek het zeer onwaarschijnlijk is dat de wil groot genoeg is om ons economisch systeem aan te passen aan duurzaamheid.  Een aantal gidslanden kunnen echter wel het voorbeeld geven en zo de rest meetrekken, benieuwd welke landen dit op termijn zullen zijn.