Gisteren werd melding gemaakt in de Standaard dat de Creg een nieuwe berekening had gemaakt over de zogenaamde gratis CO2 rustig worden doorberekend aan de eindverbruikers. Febeliec, de federatie van de industriële verbruikers, is voor een deel terecht boos over dit oneigenlijk doorrekenen. Dat dit gewoon extra winst is voor de producenten is zeker alleen worden ze er ook morgen niet voor gestraft. Degene die hier het hardst zou moeten reageren zijn is de industrie zelf. Men roept al jaren moord en brand maar men blijft wel klant bij dezelfde bedrijven. Nu hebben de echte grote verbruikers van energie(lees de top 20) weinig alternatieven dan klant te blijven bij die partijen die eigen productie hebben maar voor alle andere verbruikers geldt dit niet. Klanten die een verbruik van minder dan 10 Gwh hebben kunnen eenvoudiger van leverancier wisselen omdat er nu eenmaal meer keuze is, zeker onder de 5 GWh wordt het verschil steeds kleiner. Als federatie zou ik proberen om mijn eigen leden te organiseren en hun te begeleiden in hun verandering van leverancier. Zelf heb ik vaak genoeg bedrijven terecht horen klagen over hun zwakke onderhandelingspositie om dan de dag erop vrolijk een nieuw contract te tekenen bij dezelfde leverancier waar ze zo over klagen. Nu is dit uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid van de klant dat de liberalisering voor een groot deel mislukt is tot nu toe maar men had de moed kunnen hebben om de nieuwe leveranciers te kiezen. De vraag of het onterecht is dat deze gratis verkregen CO2 credits toch zijn doorgerekend is eigenlijk naast de kwestie daar iedereen in de sector heel goed weet dat dit kon en dus gebeurde het ook. Het kalf is verdronken, men kan zien dat de winsten al kleiner worden en binnenkort vallen de gratis CO2 credits toch weg. Wat mij wat verontrust is dat de regelgever niet met toekomstgerichte maatregelen komt die een echte impact kunnen hebben op zaken zoals investeringsklimaat, concurrentiemogelijkheden, transparantie en maatregelen tot meer controle. Het terugvorderen van het onterecht doorrekenen van deze CO2 rechten aan hun klanten zal alleen advocaten rijk maken, de juridische weg lijkt mij ook de enig mogelijke. Dit bewijst eigenlijk ook de onmacht van de regelgever CREG in dezer daar ze wel kunnen vaststellen maar niet optreden. De NMBS die al een recht zaak begonnen is hierover zal waarschijnlijk gevolgd worden door vele anderen. De resultaten van deze laatste studie zijn dus vooral nuttig in de rechtbank om aan te tonen dat hier grote winsten op gemaakt zijn, of dan afdwingbaar is dat men deze dan terugkrijgt is echter een heel andere vraag. Persoonlijk denk ik dat dit heel moeilijk wordt daar de producenten niks verkeerd hebben gedaan juridisch ook al is het verwerpelijk. Dhr. Camps wordt in het artikel afschildert als de boeman van de energiesector en dat lijkt me niet juist. Zelf heb ik in acht jaar tijd nog nooit een aanvaring gehad met hem of de Creg, eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat we ze ook nooit tegenkwamen daar als leverancier je eigenlijk meer contact had met de regionale regulatoren. Wat ik wel jammer vindt dat in het artikel opnieuw verwezen wordt naar zijn uitspraken van enkele weken geleden dat de groene stroom te veel subsidie zou krijgen, dit verhaal begint dus overgenomen te worden en is niet alleen foutief maar vooral ongenuanceerd. De komende weken zal ik dan ook contact opnemen met dhr. Camps om hem via drie voorbeelden van drie verschillende projecten en drie verschillende technologieën inzage te geven in de huidige rendementen van groene stroom productie teneinde dit indianen verhaal recht te zetten en ook te vragen om een onderscheid te gaan maken tussen nieuwe productie en het gebruik van oude kolencentrales als groene stroom op wekker.